Vanaf de nationalisatie tot de jaren 1980 hebben de Houillères du Nord-Pas de Calais vele films besteld bij zelfstandige realisatoren en bij de eigen communicatiedienst. Het doel was om de groep te valoriseren zowel intern als extern, intern voor de vorming van het personeel en extern bij potentiële klanten. Die films bestaan in verschillende vormen, gemonteerd, als rushes, zwart-wit of in kleur, met of zonder klank. Men kan ze klasseren naar drie grote thema’s : de mijnexploitatie, de films van de groepen en de sociale werken. Men kan ook drie grote perioden onderscheiden in de audiovisuele productie van van de Houillères du Bassin Nord-Pas-de-Calais :

– 1946-1951 : terwijl de slag om de steenkool woedt, lijkt informatie het meest noodzakelijk. Het gaat erom de heropbouw te tonen, de reorganisatie van de mijnen, de noodzaak van een doorgedreven productie die aanwervingen op grote schaal mogelijk maakt. Het beeld van de arbeider-mijnwerker wordt gesakraliseerd als in de film « Les Gueules Noires » (de zwarte tronies)

– 1951- 1958 : de Houillères geven een menselijker beeld van het werk in de mijn. Zij bestellen dan ook films waarin de nadruk ligt op de sociale instellingen en het vormingsaanbod op het gebied van de veiligheid en de preventie van ongelukken. Men wil het sombere imago van de mijnbouw laten verdwijnen en zo komt de modernisering van de mijninfrastructuur en de technologische vooruitgang, vooral op het vlak van het ontginningsmateriaal op de eerste plaats.

– 1958-1975 : men kan deze periode omschrijven als die van « de verdediging van de steenkool ». De films moeten een modern en toekomstgericht beeld brengen van de steenkoolontginning. Er komt dan een nieuw elan in de mijnindustrie. Het gebruik en de vorm van steenkool worden gediversifieerd. Dat wordt ondersteund met films die ook andere vormen aannemen: prestigefilms gedraaid in cinemascope en sensibiliseringsfilms onder de vorm van tekenfilms.